بازي با مرگ

چند وقت پيش به همراه خانواده به يك شهر بازي رفته بوديم. در آنجا يك وسیله‌ی بازي عجيب و غريب ديديم كه بيشتر به يك ابزار شكنجه می‌ماند. اين وسيله متشكل از دو طناب باريك اما به ظاهر محكم بود كه به يك كمربند ايمني متصل می‌شد. كودك بخت برگشته را با اين كمربند محكم می‌بستند و طناب‌ها را با دو عدد قرقره از دو طرف می‌کشیدند. بدين ترتيب كودك مثل يك پرنده از زمين جدا می‌شد و تا ارتفاع 10 متري بالا می‌رفت.

 بيشتر بچه‌ها در همان دفعه‌ی اول وحشت زده می‌شدند و مردي كه مسئول دستگاه بود آن‌ها را پايين می‌آورد. اما بعضي از بچه‌ها به بزرگ‌ترهای خود اعتماد می‌کردند و چون فكر می‌کردند اتفاقي برايشان نمی‌افتد از اين پرواز لذت می‌بردند.

 اما انگار مرد متصدي دستگاه خودش چندان اعتمادي به امنيت آن نداشت و پايين دستگاه يك ميز پرش گذاشته بود تا اگر احیاناً طناب پاره شد كودك مربوطه روي آن بيفتد. ولي به نظر من اگر كودكي از آن ارتفاع روي ميز پرش می‌افتاد حتماً به بيرون آن پرتاب می‌شد.

خلاصه... عاقبت ما تصميم گرفتيم اين صحنه‌های رعب آور را رها كنيم و به جاي ديگري از شهر بازي برويم. اما موقع برگشتن ديديم آن مرد با عجله دارد وسايلش را جمع می‌کند. از قیافه‌ی پريشانش معلوم بود اتفاق بدي افتاده است. وقتي پرس و جو كرديم متوجه شديم كه طناب پاره شده و يكي از بچه‌ها سقوط كرده است. اما خوشبختانه انگار جراحت خاصي نديده بود.

 اين اتفاق باعث شد من در اين مقاله به امنيت وسايل تفريحي كشور بپردازم. به جرات می‌توان گفت در كشور ما وسايل تفريحي تا خراب نشوند مورد رسيدگي و تعمير قرار نمی‌گیرند و حوادث تلخي كه گاه و بيگاه در پارک‌ها و شهربازی‌های ما روي می‌دهد ناشي از همين موضوع است. (مثل حادثه­ي كشته و زخمی شدن 7 نفر در شهربازی اردبیل بر اثر شكسته شدن سفینه‌ی شهر بازي، كه چند هفته­ي پيش روي داد.)

 من هميشه به دوستان و آشنايان توصيه کرده‌ام كه از سوار شدن به اين گونه وسايل اکیداً بپرهيزند چون علاوه بر اينكه امنيت ندارند بلكه اگر هم اتفاقي براي كسي بيفتد هيچ مقامي مسئوليت حادثه را به عهده نمی‌گیرد.

 يادم هست يك بار تله­كابيني خراب شد و چند نفر ساعت‌ها درون آن زنداني شدند. اما مسئول تله كابين به جاي عذرخواهي، جلوي دوربين تلويزيون از مردم خواست وقتي هوا طوفاني است سوار تله كابين نشوند.

 اين يعني عامل خرابي دستگاه طوفان بوده و مقصر هم افرادي هستند كه در هواي طوفاني سوار تله كابين می‌شوند. اما ايشان اشاره نفرمودند كه اگر مسئولين می‌دانستند در هواي طوفاني احتمال خرابي وجود دارد پس چرا تله كابين را راه انداخته‌اند!؟

آسانسورها، چرخ فلک‌ها، تله کابین‌ها و... را در ايران بايد جزو مکان‌های خطرناك ناميد، چون نه نظارت دولتي جدي روي آن‌ها وجود دارد و نه خود صاحبان آن‌ها تمايلي براي صرف هزینه‌ی اضافي سرويس و نگهداري دارند. مگر اينكه وسیله‌ی مورد نظر خراب شده و کاملاً از كار بيفتد، و آن موقع است كه يك فاجعه روي می‌دهد... 

لطفا مقالات زیر را نیز مطالعه بفرمایید:

   چيستان! 

ناريا عجيب ترين كشور دنيا

چند حكايت بي ربط 

خاطرات دوران هدفمندي

شوک!؟؟؟