مدتی است که در صدا و سیمای ایران سریالی با عنوان «کلاه پهلوی» پخش می‌شود که از جهات گوناگون انتقادات فراوانی بر آن وارد است.

اولین مشکل این سریال سفارشی بودن آن است؛ پخش هم‌زمان آن از چند شبکه‌ی مختلف، یادآوری گاه و بیگاه زمان پخش آن توسط گویندگان خبر 19 (که در صدا و سیما بسیار نا معمول است) و بالاخره بازی زوج «امین حیایی» و «محمد رضا شریفی نیا» (سفارشی کاران معروف) از جمله دلایلی هستند که سفارشی بودن این سریال را فاش می‌کنند.

دومین اشکال اساسی این مجموعه «شعارزدگی» آن است؛ به طوری که در اکثر سکانس‌ها شخصیت های منفی یا مثبت سریال اهداف خود را شعار گونه، فریاد می‌زنند. مثلاً محمد رضا شریفی نیا در نقش «حاج آقا تدین» گویی کتاب تاریخ دبیرستان را سطر به سطر از بر کرده به عنوان دیالوگ به کار می‌برد. برای همین است که بیننده هنوز او را به چشم «حاجی گرینوف» ریاکار می‌بیند نه حاج آقا تدین با تقوا!

گرچه برای ساخت این مجموعه زمان و هزینه‌ی فراوانی صرف شده و به اصطلاح جزو سریال‌های فاخر طبقه بندی می‌شود اما در مقایسه با مجموعه‌هایی چون «در چشم باد»، «مختارنامه» و «مدار صفر درجه» هیچ حرفی برای گفتن ندارد.

این سریال نه تنها نظر عموم مردم را نتوانسته جلب کند بلکه در میان نخبگان جامعه نیز طرفدار چندانی ندارد. به نظر می‌رسد خود سازندگان کلاه پهلوی نیز متوجه عدم جذابیت فیلم نامه شده‌اند و به همین خاطر سعی نموده‌اند از بعضی ترفندهای غیر معمول برای جذب مخاطب استفاده کنند؛ که این خود هدف اصلی ساخت سریال را نقض کرده است.

به عنوان مثال با اینکه این سریال اصولاً برای به تصویر کشیدن نقشه‌های شوم کشورهای استعمارگر و رضا شاه برای به فساد کشیدن جوانان و زنان ایران ساخته شده، اما به طور ملموسی خود، روی خط قرمزهای صدا و سیما حرکت می‌کند. نوع لباس پوشیدن و آرایش خانم‌ها، صحبت کردن از بوسه و... و حتی به کار بردن برخی سکانس‌های دارای ایهام که در فیلم فارسی‌های زمان شاه مرسوم بود از جمله مواردی است که گاهی از خط قرمزهای حاکم بر صدا و سیما نیز پا را فراتر می‌گذارد. صحبت‌ها و حرکاتی که از امین حیایی (در نقش یک پاسبان) در صحنه‌ی اتاق خواب با معشوقه‌اش سر میزند، به قدری شبیه فیلم فارسی است که حتی اعتراض برخی متدینین را نیز بر می‌انگیزد.

در واقع این سریال نه تنها به هدف اصلی خود که همانا نشان دادن تاریخ پهلوی اول است، نرسیده بلکه با استفاده افراطی از برخی جلوه‌های بصری، اهداف همان کسانی را تحقق بخشیده که در سریال با عنوان نقش منفی از آن‌ها انتقاد شده است.

به همه‌ی این اشکالات باید این را نیز افزود که در این مجموعه تنها به نقش منور الفکران ایران در وابستگی فکری و مادی به بیگانه اشاره شده و اصلاً حرفی از متدینین متحجر به میان نیامده است. گرچه خودباختگی برخی روشن‌فکران ایرانی قابل انکار نیست اما باید به این نکته نیز اشاره کرد که برخی متدینین متحجر نیز نقش اساسی را در بی‌سوادی و عقب‌ماندگی مردم ایران داشته‌اند.