شاید شما این حرفی را که می‌خواهم بزنم باور نکنید و حتی مرا فردی خرافاتی و خیالاتی بنامید. اما من معتقدم در سرزمین ما یک صندلی منحوس و مرموز وجود دارد که اکثر صاحبانش را به فلاکت و بدبختی کشانده است. ذهنتان جای دوری نرود، منظورم یک صندلی جادویی نیست، بلکه منظور من صندلی نخست وزیری سابق و ریاست جمهوری فعلی است؛ مثلاً آن «هویدای» بیچاره سال‌ها به این صندلی نخست وزیری تکیه داده بود و برای «اعلا حضرت همایونی» خوش خدمتی می‌کرد، اما عاقبت به دست همان اعلا حضرت دستگیر شد و بعد از انقلاب هم در زندان به دست انقلابیون اعدام شد. نحسی این صندلی دامن «شاپور بختیار» را حتی در فرانسه نیز رها نکرد و وی در خانه‌ی خودش بر اثر ضربات چاقو به قتل رسید.

این نحسی بعد از انقلاب هم ادامه داشت؛ شأن و منزلت «مهندس بازرگان» و «دکتر بنی صدر» در مدتی کوتاه از «عزیز ملت» به «حضیض ذلت» کشیده شد و این صندلی شوم آن‌ها را برای همیشه از صحنه‌ی سیاسی کشور محو نمود. «میر حسین موسوی» گر چه از صندلی نخست وزیری جان سالم به در برده بود، اما در اولین حرکت برای کسب صندلی ریاست جمهوری چنان طلسم شد که یک شبه از نخست وزیري محبوب به سردسته‌ی فتنه گران تبدیل شد و اکنون محکومیت حبس ابد خود را در خانه‌ی خود سپری می‌کند. «هاشمی رفسنجانی» که در زمان ریاست جمهوری‌اش به لقب سردار سازندگی مفتخر شده بود و مدت‌ها در میدان سیاست یکه تازی می‌کرد، در دوران اصلاحات «کوسه‌ی ورشکسته» نام گرفت و در دوران احمدی نژاد همه‌ی هست و نیستش را به باد داد. صندلی ریاست چنان انتقام سختی از وی گرفت که اکنون او حتی یک وبلاگ هم ندارد تا حرف‌هایش را بی واسطه به مردم برساند. هاشمی حالا چنان ذلیل شده است که مجبور است سکان دانشگاه آزاد را که با سرمایه و نفوذ شخصی‌اش بنا کرده به دست رقیب بسپارد.

صندلی ریاست جمهوری گر چه از اول هم برای «محمد خاتمی» صندلی چندان راحتی نبود، ولی اثرات منحوس آن بعد از پایان ریاست جمهوری‌اش نمایان شد؛ او که زمانی ترانه‌ی گفتگوی تمدن‌ها سر می‌داد و آوازه‌ی محبوبیتش از لبنان و هندوستان گرفته تا قلب اروپا می‌پیچید الان چنان ناپدید شده است که حتی نوجوانان هم وطنش هم او را نمی‌شناسند.

اگر با دیدن این نشانه‌ها باز هم به شومی و نحسی این صندلی شک دارید پس بگذارید یک پیش گویی سیاسی انجام دهم تا بلکه در آینده به این مهم ایمان بیاورید؛ شاید من تا پایان ریاست جمهوری آقای «احمدی نژاد» زنده نباشم و تا آن موقع، زبان سرخ سر سبزم را به باد داده باشد ولی شما به طور حتم خواهید دید که نحسی این صندلی دامن آقای احمدی نژاد را نیز خواهد گرفت و وی بعد از اتمام دوره‌ی ریاست جمهوری‌اش به جرم رهبری یک جریان انحرافی از صحنه‌ی سیاست محو شده و به سرنوشت اسلافش مبتلا خواهد شد.